WIECZNY RAJ

MÓJ JEDYNY RAJ

Gdy ciało moje obrośnie kwiatami

I serce kwiatami zabije,

 Ja powiem sobie – to jeszcze Raj mój nie jest.

A gdy w duszy mej ujrzę

gaje rozległe,

różnokolorowe, hibiskusowe

różowe, czerwone, żółte i pomarańczowe..

Latem wiecznym rozkwitające,

na wysp tropikalnych wybrzeżach,

tych z palmami i białymi hamakami pośrodku,

a w uszach radośnie zabrzęczy ukulele

Wtedy też powiem sobie – to jeszcze Raj mój nie jest.

I gdy oczy moje zabłyszczą

Miliardami Hawajsko- Jamajskich

wschodów i zachodów słońc,

mieniących się w falach,

tych nigdy wcześniej nie widzianych , nieprzeżytych

boskich sekund, rozciągniętych nad złocistymi plażami

Majami

To i wtedy powiem sobie – to jeszcze Raj mój nie jest .

I nawet wtedy, gdy me stopy zranione,

zmęczone wędrówką  życiową

poczują miękkiego piasku morskiego pocałunki pod sobą …

A czarne kręcone włosy przeczesze wiatr kochający

I wieniec z kwiatów koroną się stanie,

to jeszcze Raj mój nie będzie.

Rozglądam się wokół ,

Zadając sercu pytanie :

Jezu , gdzie jesteś – mój  jedyny Raju ?

Ty wiesz, że wtedy dopiero,

gdy w dżungli zaroślach zielonych

Oczy Twoje niebieskie dostrzegę  

TO  RAJ MÓJ NASTANIE

Pamiętam jak mówiłeś,

że mogę Cię kochać

różowy pudrem,

czerwoną szminką,

tęczowym bikini,

żółtymi szpilkami,

tuszem do rzęs z Maybeline,

 garścią muszelek

i koszem owoców.

Powiedziałeś,

że mogę Cię kochać tak, jak potrafię,

 jak lubię,

unikalnie,

zupełnie współcześnie,

w moim stylu

po swojemu…

Pamiętam, jak mówiłeś,

że życie mi Ciebie pokaże,

że ludzie mi Ciebie przybliżą,

a ptaki mi o Tobie opowiedzą.

 W końcu pamiętam, jak wyszeptałeś mi,

że odnajdę Cię w Edenu samym środku.

I szukałam tego Edenu wszędzie, tylko nie w sobie

Jezu teraz  nareszcie już wiem, że ukryłeś się we Mnie,

bo nigdzie Cię tak nie czuję  jak w sobie!

To serce ludzkie jest Edenem Boga,

a oczy Stwórcy stają się Rajem człowieka,

Bo widzi w nich i doświadcza jedynie miłości ku sobie.